Stjórnlagaráð

Einn er sá kostur við að þjóðin kjósi oddvita framkvæmdarvaldsins að hann hefur ekki endilega „öruggan“ þingmeirihluta á bak við sig. Í Danmörku hafa minnihlutastjórnir tíðkast um árabil. Poul Schlüter, leiðtogi danskra íhaldsmanna, var forsætisráðherra í a.m.k. tíu ár og tókst alveg prýðilega að stjórna þótt hann hefði aldrei meirihluta þingmanna á bak við sig. Hann þurfti að semja við hina stjórnmálaflokkana um hin ýmsu mál og tókst ágætlega – enda er hefð fyrir þess konar aðferðum í danska þinginu. Auðvitað útheimtir þessi aðferð ákveðinn þroska þingheims sem manni finnst stundum vanta á þegar litið er til Alþingis. - En með þeirri aðferð að þjóðin velji sér sjálf oddvita framkvæmdarvaldsins sem síðan velur sér samstarfsmenn í ríkisstjórn sem ekki sitja á Alþingi þá þarf hann að fá þingmenn til þess að leggja fram frumvörp sem ríkisstjórn hans hefur samþykkt að lögð verði fram. Löggjafarvaldið er nefnilega Alþingis og einskis annars. -
Sumar þjóðir hafa þann háttinn á að enginn verði kjörinn oddviti framkvæmdarvaldsins nema hann njóti stuðnings meirihluta þeirra kjósenda sem atkvæði greiddu. Þetta þýðir að e.t.v. þarf að kjósa tvisvar sinnum og í seinna skiptið á milli þeirra tveggja sem flest atkvæði fengu í fyrri umferð kosninganna. Líklega er það góð hugmynd.