Stjórnlagaráð

Virðulega Stjórnlagaráð.

Það kemur mér á óvart að „þingsalurinn“ ykkar er þannig uppsettur að þingfulltrúarnir geta ekki eða varla séð framan í hver annan og að fjarlægðin milli þeirra er nokkurn veginn eins mikil og salurinn leyfir. Það kemur mér líka á óvart að starfsmönnum ráðsins (formanni, varaformanni) er stillt upp í pýramídaformi hver ofar öðrum og allir ofar hinum óbreytta ráðsmanni. Þetta form myndi væntanlega flokkast undir fyrirkomulag sem hefur það að markmiði að miðla upplýsingum og/eða fyrirmælum að mestu í eina átt frá pontu eða upphækkuðu biskupsborði til þegnanna. Þegnarnir mega hins vegar bera fram stuttar spurningar eða tjá skoðun sína á kurteislegan hátt gagnvart yfirvaldinu en eiga og mega alls ekki skiptast á skoðunum sín á milli. Enda leiðir slíkt iðulega til sjálfstæðra hugmynda eða óæskilegrar hópamyndunar til stuðnings róttækra skoðana eða mótþróa við yfirvaldið.

Spurning 1) Er þetta fyrirkomulag niðurstaða Stjórnlagaráðsins eftir umræðu eða var þetta fyrirkomulag ákvarðað á annan hátt?

Val á fulltrúum í nefndir en einkum þó kosning starfsmanna nefndanna (formaður, varaformaður) virðist hlíta reglum sem lýsa að mínu mati mikilli forræðishyggju. Í stað þess að hver nefnd kjósi sér starfsmenn (formann, fundarstjóra, verkstjóra, talsmann) þegar hún kemur saman eru nefndunum settir formenn áður en kosið er í þær. Í ykkar tilviki virðist mér sem formenn og varaformenn nefndanna starfi beint í umboði Stjórnlagaráðs og beri ábyrgð gagnvart því gegnum annars konar umboð en aðrir nefndarmenn. Hefði ekki verið eðlilegra að nefndirnar störfuðu sem órofin heild að meðtöldum starfsmönnum á ábyrgð Stjórnlagaráðs?

Spurning 2) Var þetta rætt sérstaklega og tekin meðvituð ákvörðun um að svona skyldi þetta vera og þá hvers vegna?

Í heild virðist mér að það sem ég hef séð af störfum ráðsins lýsi frekar forræðisskipulagi fárra „yfirmanna“ en lýðræðislegu jafningjaskipulagi.  T.d. skiptir umhverfi og uppsetning fundarstaða miklu máli varðandi árangur og starfsemi funda. Það er marg rannsakað. 

Með kveðju,

Guðl. Gauti Jónsson